U bent allen bekend met het kerstverhaal over het stalletje te Bethlehem. Nou dat stalletje lijkt ook in Cabauw te staan. Heel vroeg ging de JO11-1 op pad en na de plaatsnaam Lopik te hebben kunnen ontwaren in de dichte mist, leek er verder niets te zijn. Toch doemde ineens uit het niets een paar lichtjes op in het aardedonker. Het enige wat ontbrak in deze kerstkaartachtige entourage was een heldere ster. Bij navraag bleek dit stalletje toch gewoon de kantine van vv Cabauw te zijn. Dit gehucht lijkt een soort kruising te zijn tussen “Expeditie Robinson”, “het zwarte gat”, “Animal Farm” en” op een onbewoond eiland” (maar dan zonder kokosnoot).

Nadat we langs de kantine waren gelopen en inmiddels bijna de bebouwde kom van Polsbroek hadden bereikt, stonden we op veld2b. Dit veld bleek een echt grasveld. Dat het gras ergens anders groener is dan bij Sportlust kunnen we gerust doorstrepen, want dit was nog helemaal wit uitgeslagen door de vorst. De ondergrond was heel erg hard en niet heel bevorderlijk voor de spelstijl van de JO11-1. Toen ook de laatse herders met hun schapen van het veld waren gejaagd(de os en de ezel beleven wel kijken) konden we gaan starten.

Al tijdens de warming up hadden we al de nodige moeite met het veld. Tel daarbij op dat Matz ziek in Woerden was achtergebleven en dat de nacht toch korter was geweest voor eenieder door de kwartfinale op het WK. Toch kon deze matige laagvlieger geen partij vormen voor de roodhemden. Dit bleek in de praktijk toch anders. Waar de bezoekers probeerden te combineren en zou verzorgd richting het doel van Cabauw te gaan, nam de thuisploeg de kortste route naar ons doel.  Hier hadden we erg veel moeite mee. De snijdende kou deed ook een duit in het zakje en bij de 1^e time out stonden we al met 3-0 achter. Dit leek een copy te gaan worden van de uitwedstrijd tegen sc Woerden. Vlak nadat we een mooie goal maken verstoorde het fluitsignaal voor de rust net het moment dat we het geloof weer een beetje terug kregen in een goede afloop.

Helaas liepen we net na de pauze direct weer tegen 2 zeperds aan. Balverlies in de opbouw is bij de JO11-1 vaak de boosdoener. Hugo moet in het 4^e partje de strijd staken met een blessure. In de resterende tijd gebeurt er niet veel meer. Met een totaal onmogelijke en geflatteerde 7-2 drop de JO11-1 af. Heel rouwig waren we er niet om. We konden gelukkig snel de warme auto’s in terug naar de bewoonde wereld.