De laatste wedstrijd van deze fase in dit prille maar vreemde seizoen is alweer een feit. Oude bekende Esto JO11-1 kon zich thuis opmaken voor een feestje want het had tot nu toe alle wedstrijden gewonnen. De JO11-1 dat later instroomde had geen enkele kans meer om als 1^e te eindigen. Om 10 uur begonnen na wat consternatie over het veld en welke tegenstander, aan de wedstrijd. JO11-1 liet direct zien dat het vandaag niet wenste mee te werken aan een feestje voor het thuisteam. Direct werd er op de spreekwoordelijke Esto deur geklopt. In dit 1^e partje waren we wel heer en meester maar konden we het verschil niet uitdrukken in doelpunten. De thuisploeg wat voornamelijk een soort kick en rush speelde, was ook een aantal keren echt gevaarlijk.

Na de 1^e time-out konden we eindelijk het verschil in doelpunten omzetten.  De ban werd gebroken door een mooi schot.  De thuisploeg mocht nog een keer aftrappen en direct was het 0-2. De verdediger van de thuisploeg had even niet op de positie van de eigen keeper gelet. Deze werd volslagen verrast met een terugspeelbal. Niet veel later konden we ook de 0-3 maken. Uit een prachtige uitgespeelde aanval hoefde de spits slechts het laatste zetje te geven. Esto loerde nog steeds heel erg op de counter maar wij hadden vandaag een man met een blauw pak in het doel. In Hollywood is hij vaak afgebeeld met een rode cape en zegt men dat hij van de planeet Krypton komt. Nou deze komt gewoon uit Woerden. Met werkelijk fabelachtige reddingen hield hij zijn team op de been. Geluk dwing je soms ook echt af, want de enige keer dat hij kansloos was kwam de bal terug in het veld via de onderkant van de lat.

In de rust alleen maar complimenten aan het team, maar we spraken af goed op te blijven letten want de thuisploeg was nog niet verslagen. Zogezegd zo gedaan zou je denken. We waren nog geen 3 seconden bezig of wij mochten weer aftrappen. De aanvallers van de thuisploeg mochten zo doorlopen. Dit beloofde weer een echte wedstrijd te worden. Niet veel later werd Esto wakker uit deze droom. Sportlust beroofde de thuisploeg daarna snel van elke vorm van hoop op een goede afloop. Met 2 flitsende aanvallen werd het 1-4 en 1-5.

In het laatste partje liet de JO11-1 de teugels wat vieren. De thuisploeg kon, nadat wij stopten omdat de bal de achterlijn ruim was gepasseerd, de bal voor het doel brengen. Boaz pakte deze gewoon op maar omdat de spits op hem doorging belandde deze toch in het doel. Ach, laat ze dachten we met zijn allen. Dit geeft aan hoe volwassen dit team aan het worden is. Niet veel later klok het definitieve fluitsignaal. Het was een rare gewaarwording dat de thuisploeg juichend van het veld afging omdat zij 1^e in de poule geworden waren.

Duuk was zo verbaasd dat hij zelfs aan mij vroeg “Heb ik wat gemist? Hebben zij gewonnen, nee toch?

Volgende week de derby tegen de JO11-2 en daarna maar afwachten wat de KNVB gaat doen met de nieuwe indeling