Het wil nog niet helemaal vlotten met de JO11-1 in de voorbereiding. Na de maandagafstraffing in Boskoop kwam vandaag Jonathan met de 11-1 en 2 op bezoek. Zonder Bram die elders contractuele verplichtingen had, stonden we uiteindelijk met 9 man aan de start. Ruben was letterlijk met het verkeerde been opgestaan, want hij wist niet helemaal zeker of hij kon beginnen aan de wedstrijd. Na enige minuten bij de warming up, leek het toch te gaan. Om 10 uur konden we beginnen.

Jonathan heeft een sterk team en we werden direct terug uit gedrongen.  De JO11-1 capituleerde niet en haalde zonder kleerscheuren de 1^e time out. Hugo die toch al wat tikjes te verwerken had gekregen, kreeg net na de hervatting een tik op de knie, en moest de strijd staken. Dit betekende een beetje het begin van het einde. Omdat Hugo zich steeds meer begint te ontwikkelen als een van de sterkhouders van het team werd zijn aanwezigheid node gemist.  Tegen het einde van deze helft hadden we steeds meer moeite, zonder wissels, het hoge tempo van de tegenstanders te volgen. Met een vertekende 0-3 gingen we aan de limonade.

Hugo zat inmiddels met een ice-pack op de knie en zou dus niet meer terugkeren in het veld. De 2^e helft streed de JO11-1 voor wat het waard was. Boaz kon zich onderscheiden met een paar fenomenale reddingen. Hij kon echter niet voorkomen dat de eindstand naar 0-6 uitliep. De JO11-1 liep zo toch weer tegen een zeperd aan. Het zat bij tijd en wijle ook echt even niet mee. In de eindfase misten we net de slagkracht en de vaardigheid om het net te vinden. Ook achterin bibberen we soms nog net iets te snel. Die twee puntjes moet snel opgelost worden, want woensdag wacht MSV’19 JO11-1. Zaterdag beginnen we met een loodzwaar competitieprogramma.

We wensen Hugo beterschap van deze plaats en hopen dat hij er snel weer bij is.