Na 2 weken vakantie mocht de JO11-6 weer een wedstrijdje gaan spelen. Tegenstander was Xerxes DZB JO11-2. Bekende voetballers als Leo Beenhakker, Hans Dorjee, Willem van Hanegem, Nol Heijerman, Rob Jacobs, Wim Lagendaal, Coen Moulijn, Eddy Treijtel en Faas Wilkes droegen de blauwwitte kleuren van deze club. Wij mochten het echter opnemen tegen een oude bekende van ondergetekende. De trainer van de tegenpartij is een oud-speler van VEP, en speelde in het 1^e team wat ik ging trainen. Na een mooi weerzien op het veld begonnen aan de wedstrijd. Iedereen was aanwezig, de zon scheen heerlijk, alle ingrediënten voor een mooi potje waren aanwezig.

De tegenstanders die uitkomen in de 1^e klasse, waren zowel in de lengte als in de breedte iets steviger dan wij. Toch was de 1^e helft er een die alle kanten op kon. De JO11-6 deed niets onder voor de tegenstander. Helaas waren er net voor het signaal van het pauze fluitje 3 momentjes te betreuren waarin de JO11-6 nog moet groeien. Met een 0-3 tussenstand gingen we van de limonade genieten. Op het veld spraken we af dat we vooral op de ingeslagen weg door moesten gaan. We gaan proberen uit de duels te blijven en vooral de bal het werk te laten doen.

Toch blijven we het team dat maar 3 van de 4 partjes vol kan houden. En dan vooral de 3^e net na de rust. Dit blijft een beetje de achilleshiel van de JO11-6. Eigenlijk lopen we hier een onoverbrugbare achterstand op. Herhaaldelijk zeggen dat de stand en uitslag niet belangrijk zijn, kan echter niet voorkomen dat dit toch gaat knagen aan het zelfvertrouwen. Helaas moest in het 4^e partje keeper Samuel de strijd staken, en nam Silke de handschoen over. Dit zorgde niet voor de grote ommekeer of wederopstanding ala Real Madrid.

De eindstand ben ik ff kwijt maar het waren er meer dan tien. Toch mag de JO11-6 met opgeheven hoofd het veld verlaten. Als we nu toch eens dat ene partje verbeteren zouden kunnen… Volgende week weer een competitie wedstrijd tegen Gouda.