De JO10-1 heeft dit seizoen hele hoge pieken maar ook hele “de achternaam van de moeder van Hugo” laten zien. Waar het de ene week top was, kon het een paar dagen later alweer heel anders zijn. Vandaag hebben ze in ieder geval de kroon gespannen. De wedstrijd tegen ARC stond in het teken van veel koude regen. Waar Bram de pech had thuis te zitten in quarantaine had hij in ieder geval geen last van de kou.

Om 9:45 konden we aftrappen. ARC hadden we eerder al een keer getroffen in de competitie en toen een spannende 5-5 in de wacht gesleept. Met uiteindelijk slechts 6 man, omdat Zead gewoonweg niet op kwam dagen, begonnen we aan de wedstrijd.  Matz had na 12 seconden al de 1^e treffer op de pantoffel, maar zijn inzet was niet van het kaliber van de knal die hij woensdag had laten zien. Het ging over en weer maar door een foutje achterin kwam de tegenstander op 0-1.  Dat dit een soort ijsberg was in het verhaal met een bekende oceaanstomer, daar dacht niemand aan. Ongelukkig viel er een 2^e doelpunt aan onze kant. Daarna waaide mijn papiertje uit de hand en moest ik er achteraan om deze weer op te rapen. Toen ik eindelijk terug was kon ik nog net zien hoe de achtersteven onder de klanken van Celine Dion naar beneden zakte in de golven. Tussenstand 0-8!

In de kleedkamer werden wel een paar duidelijke afspraken gemaakt. Net als de wederopstanding “uit een verslagen positie” uit de bekende Rocky saga’s begonnen we aan de 2^e helft. De 2 aanwezige toeschouwers zaten nog niet eens of de eerste 2 doelpunten konden we bijschrijven. Als een witte tornado(voor de oudere lezers een begrip) waren de 2 voorwaartsen Mats en Duuk achter elke bal aan het rennen. Toen het stof even kon neer dwarrelen bij de time-out was de stand 4-9. Waar we normaal veel problemen hebben met wat er in de limo zit, had nu het WADA (World Anti-Doping Agency) zich bij Sportlust gemeld om een en ander te onderzoeken.

Na de hervatting ging de jacht vrolijk verder. Hier en daar zat het ook gewoonweg niet mee. Toen scheidsrechter Thomas floot voor het einde was deze helft ruim gewonnen met 7-2. Helaas was de opgelopen achterstand in de 1^e helft te groot om in te halen, met een logische 7-10 eindstand. Bram had thuis ook nog een virtueel doelpuntje gemaakt(dus eigenlijk 8). Toch kon de J010-1 met opgeheven hoofd van het veld stappen voor deze 2^e helft. Dit was een wedstrijd met 2 gezichten en het contrast kon niet groter ten opzichte van afgelopen woensdag tegen RVC waar we echt een goede wedstrijd speelden. Laten we hopen dat we geleerd hebben dat als we alles geven we tot grootse dingen in staat zijn.