In een week waarin de besmettingen weer oplopen en men weer vreest voor het onvermijdelijke mochten we vandaag toch met alle supporters afreizen naar een nieuwe tegenstander. Alphense Boys JO10-1. Na het schlemielige verlies van vorige week, hadden we iets positiefs nodig om die nare nasmaak weg te spoelen. Duuk was in Woerden achtergebleven om de 10-2 uit de brand te helpen, die wat last hadden van een onderbezetting.  

Aangekomen op het terrein merkten we al snel dat er wat meer gegadigden waren als hoofdgerecht om 10:45. Zo speelden de thuisploegen van de 15-1 en 16-1 thuis tegen respectievelijk Ajax 15-1 en PSV 16-1. Lastige keuze als neutrale toeschouwer? Nee hoor, al het publiek had zich verzameld op het achterste veld van de “Boys” voor het ware spektakelstuk.

Eenmaal aangekomen na een mooie wandeling werd er door de begeleiding nogal apart een 6t6 veld uitgezet over de breedte van het veld. De wedstrijd werd gestart en we begonnen nogal onwennig. Niet alleen het veld lag anders georiënteerd, maar ook speelden we op echt gras. Verschillende spelers van de roodhemden hadden veel moeite om op de been te blijven. Dit kwam voornamelijk door de kleine nopjes onder de kunstgras schoen. Eenmaal wat meer gewend aan de omstandigheden stonden we al wel met 1-0 achter. Dit had niets te maken met de kwaliteit van de tegenstander maar meer met onszelf.

Gelukkig konden we snel weer de boel rechtzetten. Via 3 mooie doelpunten werd de stand nog voor de rust naar een voorsprong omgezet. Het publiek werd nog wel een paar keer op een paar “oei’s en aaah’s” getrakteerd. Paal en lat stonden een paar keer meer succes in de weg. Ook wil ik graag nog even de keeper van de Boys vermelden. Zonder hem hadden we waarschijnlijk al de dubbele cijfers aangetikt voor de rust.  

De rust werd gebruikt voor de limonade en dat we vooral lekker moesten door voetballen op deze manier. Zoals vertrouwd doet de JO10-1 haar eigen dingetje na de rust. Binnen no-time stond er een gelijke stand op het bord. Bijna stuurloos dobberde de JO10-1 rond tot aan de laatste time-out. In deze pauze werd het heel duidelijk gemaakt. Blijf vooral gewoon voetballen samen. Dit werd gelukkig opgepakt, maar in onze dadendrang naar voren werden we meedogenloos afgestraft. Misverstand tussen de verdedigers en de keeper en ja hoor, we stonden ineens achter. Wat een pech. Het waakvlammetje van de JO10-1 werd na dit onterechte doelpunt een vlammenzee. Het leek net alsof we in Groningen waren en een verborgen aardgasveld was gevonden. Met een hele duidelijke overtuiging werd de tegenstander echt overlopen. De gelijkmaker stond 4 minuten voor tijd weer op het bord.

Direct gingen we weer op zoek naar de winnende, zoals we dit partje waren gestart. Ruben had vandaag misschien wel de meeste pech. Talloze rushes naar voren en diverse schoten misten net de juiste richting. Gelukkig kon hij 2 minuten voor tijd een perfecte bal afleveren bij Silke. Oog in oog met de keeper werd haar schot half gepareerd door de keeper. Met gevaar voor eigen leven kon Zead op de doellijn de bal in het doel koppen. De verdediger was ook op zoek naar de bal maar vond op zijn weg iets anders dan de bal, namelijk de neus van Zead. Met een enorme pijn in zijn neus kon hij toch nog juichen. Hierna kregen wij nog 2 enorme kansen die helaas niet werden gemaakt.

Toch konden we juichen toen de scheidsrechter voor het laatst floot.Het publiek was toe aan het toetje en kon nu wel weer terug naar de jeugd van de twee BVO's.

Al met al hebben we er weer een hele spannende wedstrijd van gemaakt terwijl deze voor de rust eigenlijk al beslist had moeten zijn. Dik compliment is wel dat we na een teleurstelling toch de motivatie vinden en de rug rechten na een onterechte achterstand.

Komende vrijdag leuk met zijn allen naar Jong Oranje en zaterdag thuis tegen ESTO.  

Komt allen!