Op deze donkere zaterdag morgen volgde de laatste thuiswedstrijd van dit kalenderjaar voor de JO8-1. En wat voor een, de derby tegen VEP. Wellicht misschien de belangrijkste van alle reeksen. De klasgenootjes hadden het er al maanden over. Dit was “de wedstrijd” waar het om draaide.

Op Amin na was de JO8-1 compleet, en om 8:30 ging het los. VEP startte met veel passie en de thuisploeg leek het even aan te kijken. Vooral omdat alle wedstrijden tot nu veel te makkelijk waren dachten we er ook vandaag eigenlijk zo over. VEP had echter geen zin om zich vrijwillig naar de slachtbank te leiden. Het nam brutaal de leiding. Dit was wel vaker gebeurd dus waren de roodwitten niet echt onder de indruk.

Niet veel later was de gelijkmaker dan ook al een feit. Het spel golfde letterlijk op en neer. Waar Sportlust het probeerde om voetballend naar voren te spelen en echt op te bouwen, nam VEP vaak de kortste weg naar het doel.  Lukraak werd de bal naar voren geschoten en dan maar hopen dat hij een keer goed valt. Dit is exact het spel wat we al zo vaak hebben afgestraft in eerdere wedstrijden. Dus nog steeds geen zorgen op de gezichten.

Tijdens de rust was een 1^e wake up call. Er werd verteld dat we achter stonden.  De reactie was laconiek.  “We staan er maar 1 achter, dat maken we echt wel goed klonk het stellig. Zo begonnen we in ieder geval wel aan de 2^e helft. We leken eindelijk de meer dan verdiende afstand te nemen en wat meer rust in het spel te krijgen. Het spel werd vanaf de VEP kant wat feller en agressiever. Toppunt was een charge op Zead in scoringspositie.

De spelleider probeerde te fluiten voor een penalty, maar zoals gebruikelijk hoort niemand van de kids het fluitje en speelt men door. Silke kon de rebound binnen knallen. Wat er toen gebeurde is werkelijk allesomvattend. Spelers en leiders die hun “volwassen kijk” op een kinderspel projecteren. I.p.v. het doelpunt gewoon goed te keuren werd er toch een “penalty gegeven. De “volwassen kijk” op de spelregels beperkt zich dan wel tot een penalty (en niemand hoor je over een andere volwassen sanctie). Als na alle commotie Zead eindelijk stijf staand van de zenuwen mag aanleggen, schiet hij de bal net naast de verkeerde kant van de paal.

Het dieptepunt van de dag is wat daarna gebeurd. Er wordt door enkelen luid gejuicht dat Zead de bal mist.  Hoe sneu is dit. Hier staat een jongetje van 7 jaar oud. Dit gedrag hoort niet thuis op een voetbalveld. Hoe graag je ook wil winnen. Het respect voor je tegenstander moet er altijd zijn. Tot de laatste momenten blijven we voorstaan met 1 doelpunt.

Maar een verdwaald schot werd door onze keeper verkeerd beoordeeld en dat betekende de gelijkmaker.  Niet veel later was het tijd. Door iets te veel achterover te leunen en erop te vertrouwen dat het wel goed zo komen is buurman VEP de allereerste ploeg waar we niet van weten te winnen. Dit gelijkspel voelt echter als een nederlaag en was compleet onnodig.

VEP moeten we een compliment maken voor het niet opgeven en vooral de keeper in de 2^e helft waar ze dit gelijke spel compleet aan mogen ophangen. Als hij ooit de overstap wil maken…graag ?

Voetballend waren we de “veppers” compleet de baas, maar wij vergeten op het juiste moment door te drukken.

Komende week kunnen we kampioenschap nummer 2 gaan ophalen bij Oudewater. Promotie naar de 2^e klasse zal dan een feit zijn. Laten we maar hopen dat we dan wat meer “voetbaltegenstand” gaan krijgen.