Vandaag mogen we afreizen naar Polsbroek voor een ontmoeting met de plaatselijke SPV. Amin is vandaag afwezig. We wisten dat buurman VEP de groenwitten al had getrakteerd op een nederlaag. Scoreboardjournalisten wisten dus te melden dat wij deze vandaag ook wel even zouden winnen. Logisch want wij zijn beter dan VEP.

De wedstrijd kon van start na wat ouderwets loten om wie erop doel zou gaan. Duuk de 1^e10 minuten en Hugo de 2^e 10 minuten. Het krachtverschil was snel duidelijk en bij de rust hadden we een marge van 3 bereikt. SPV kon daar eigenlijk weinig tegenoverzetten. Zij werden vooral gevaarlijk door de bal snel naar voren te schieten en dan sneller proberen te zijn dan onze verdedigers. Helaas voor SPV hebben wij in Bram en Ruben een steeds betere “muur” staan.

Deze muur word wekelijks beter, nu is het alleen te hopen dat zij ook snel wat hoger wordt. Middenvelders Duuk en Hugo wisselden elkaar af, en dat lijkt ze ook wekelijks makkelijker af te gaan. De rust brak aan en met 0-3 geen vuiltje aan de lucht.

Nathan nam de handschoenen over en de 2^e helft kon van start. De JO8-1 ging verder waar het gebleven was en zette direct weer de druk op de ketel. Maar er sloop wat “gemakzucht in het team. Kansjes werden niet meer afgemaakt en waar we in de 1^e helft heel goed overspeelden, ging dat in de 2^e vaak net mis. SPV kon profiteren en scoorde de 1-3.

Direct reageren is het beste antwoord, en de 1-4 stond op het bord voor dat het scorebord kon worden bijgewerkt. Dit was misschien niet het “juiste medicijn”. De gemakzucht sloop er weer snel in. De 2-4 was dan ook een direct gevolg.

In de time out probeerden we het nog te melden; “kijk uit straks is het te laat”  . Bijna direct na de hervatting maakten wij de 2-5  en dachten aan alle illusies van de thuisploeg een eind te maken. Het was echter het startschot voor een soort “Ardennenoffensief” van de thuisploeg.

Vanaf de aftrap werd de 3-5 gemaakt en ook toen was het spreekwoordelijke kwartje nog niet gevallen. Pas toen de marge 1werd leek men net op tijd wakker te worden. Hugo kon na een mooie solo de 4-6 aantekenen, en vrijwel direct werd er afgefloten.

Ik denk dat als wij niet hadden gescoord we nog wel even door zouden gaan. Na afloop was er nog een aangename verrassing. We hadden allemaal een chocoladeletter in onze jas zitten. Het juiste team had dus verdiend gewonnen want bij tegenstander was er niets gebracht, aldus een snelle conclusie.

Komende week mogen wij in de luie stoel gaan kijken wat de concurrentie doet. Buurman VEP heeft tot nu toe alle wedstrijden ook gewonnen, maar heeft de tegenstanders waar wij wat meer moeite hadden nog tegoed. Zij spelen komende zaterdag tegen SIVEO. Als zij die ook winnen dan kan op 7 december een echte finale plaatsvinden